نقل شده است که پیامبر خدا صلى الله علیه و آله از معنی و تفسیر صبر را پرسیدند، جبرئیل عرض کرد:
تَصبِرُ فی الضَّرّاءِ کما تَصبِرُ فی السَّرّاءِ و فی الفاقَةِ کما تَصبِرُ فی الغَناءِ و فی البَلاءِ کما تَصبِرُ فی العافیَةِ، فلا یَشکُو حالَهُ عندَ المَخلوقِ بما یُصِیبُهُ مِن البَلاءِ(12)؛ این که در سختى شکیب ورزى، همچنان که در [روزگار] آسایش صبر مى کنى؛ در تهیدستى صبر کنى، همچنان که درتوانگرى صبر مى کنى و در بیمارى و گرفتارى صبر کنى، همچنان که در زمان سلامت و عافیت صبر مى کنى، [آدم صبور] از بلایى که به او مى رسد نزد مخلوق شِکوه نمى کند.
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله هم کتمان فقر و مصیبة و درد را از گنج های بهشت دانسته اند که اگر کسی به چنین توفیقی دست یابد، هم خصلت خدایی دارد (کتمان) و هم خصلت امام (صبر بر گرفتاری):
أربعٌ مِن کُنوزِ الجنّةِ: کِتْمانُ الفاقةِ و کِتْمانُ الصَّدقَةِ و کِتْمانُ المُصیبَةِ و کِتْمانُ الوَجَعِ (13)؛چهار چیز از گنج هاى بهشت است: نهان داشتن فقر ،نهان داشتن صدقه ، نهان داشتن مصیبت و نهان داشتن درد.
پی نوشت ها:
ادامه مطلب
درباره این سایت