تاریخ گواه صادقی بر کرامتهای امام حسن عسگری(ع) است. اسماعیل بن محمد عباسی می گوید: نزد امام حسن عسگری از تنگدستی خویش شکایت کردم و سوگند خوردم. امام فرمودند: «آیا نام خدا را به دروغ به زبان می آوری و سوگند ناروا می خوری در حالی که دویست دینار پنهان کرده ای؟» من این سخن را برای محروم کردن تو از بخشش به زبان نمی آورم.» و توسط غلام خویش صد دینار به من دادند سپس فرمودند: «دینارهایی که بدانها احتیاج داری نهان کرده ای و برخود حرام می کنی». مدتی گذشت و به آن پول احتیاج پیدا کردم اما هرچه جستجو کردم دینارها را نیافتم تا آنکه فهمیدم پسرم محل آنها را یافته و آنرا برداشته و گریخته است.
ابوهاشم می گوید: تنگدست بودم می خواستم مشکلم را با امام حسن عسگری(ع) در میان بگذارم لکن بر اثر شرم و حیا از آن کار خودداری کردم و به منزل رفتم همین که به منزل رسیدم حضرت برایم صد دینار همراه نامه ای فرستاد که در آن نوشته بود «اگر به چیزی نیاز داشتی، خجالت نکش و نترس که هرچه دوست داشته باشی به دست می آوری.»
منبع : سایت حوزه نت
درباره این سایت